Pedagog i psycholog

Psycholog i pedagog szkolny prowadzą działania wspierające funkcję wychowawczą rodziny w formie konsultacji indywidualnych dla rodziców zgłaszających się na rozmowę w sprawie trudności dydaktycznych lub wychowawczych z dzieckiem. Przekazują im informacje na temat punktów pomocy dziecku i rodzinie w różnych sytuacjach życiowych oraz udzielają wskazówek wychowawczych i wsparcia. Współpracują również z placówkami wspierającymi rodzinę (PPP7, MOPR, Sąd Rodzinny itp.) w celu udzielania efektywnej i wielopoziomowej pomocy oraz zapewnienia dzieciom optymalnych warunków rozwojowych.

Szkolni specjaliści zamieszczają na stronie internetowej szkoły oraz profilu Facebook ciekawe artykuły i materiały dla rodziców - pomocne w różnych sytuacjach wychowawczych.

 

W trakcie nauki zdalnej szkolni specjaliści prowadzą dyżury online dla rodziców na platformie Teams:

 

pedagog szkolny - mgr Hanna Siniarska

psycholog szkolny - mgr Magdalena Świętanowska

---

Szanowni Państwo!

Zachęcamy Państwa do zapoznania się z pakietem informacyjnym w języku polskim i ukraińskim zawierającym najważniejsze informacje dotyczące funkcjonowania naszej szkoły i polskiego systemu edukacji. Zapraszamy do lektury 😊

Z poważaniem,

Zofia Mac i Elżbieta Pleskacz

 

Пані та панове!

Пропонуємо ознайомитися з інформаційним пакетом польською та українською мовами, який містить найважливішу інформацію про функціонування нашої школи та польської системи освіти. Запрошуємо до прочитання 😊

З повагою,

Зофія Мак і Ельжбета Плескач

pakiet_informacyjny___dzieci_z_Ukrainy.pdf

---

Szanowni Państwo,

Od kilku dni nasze myśli i serca skierowane są za naszą wschodnią granicę – na Ukrainę. Wszystkich nas ogarnia wiele emocji – szok, niedowierzanie, bezradność, złość, poczucie zagrożenia i wiele innych. Emocje te również dotyczą dzieci, które mimowolnie chłoną je od dorosłych jak gąbka. Jak zatem możemy pomóc dzieciom w poradzeniu sobie z tą sytuacją?

Na pewno nie możemy trywializować ich emocji (zwłaszcza niepokoju) i lekceważyć ich, ale z drugiej strony nie możemy zwiększać tego niepokoju przekazując katastroficzne informacje. Dzieci, zwłaszcza te najmłodsze potrzebują teraz sporo spokoju i stabilnego/ stałego planu dnia. Starajmy się zachować codzienną normalność w tych trudnych okolicznościach. Nie słuchajmy non stop wiadomości w obecności dzieci i bacznie obserwujmy ich samopoczucie. Podejmijmy z nimi szczerą rozmowę dostosowując ją do wieku i możliwości poznawczych. Weźmy pod uwagę wrażliwość danego dziecka i poziom jego wiedzy o aktualnej sytuacji. Nie chodzi o to, aby dziecko niepotrzebnie straszyć, ale właśnie uspokoić i wyjaśnić jego wątpliwości czy pytania. Nie wszystkie dzieci będą chciały podjąć ten temat lub wystarczą im tylko ,,szczątkowe’’ informacje. Nie róbmy niczego na siłę, niech to dziecko będzie przewodnikiem w tej rozmowie. Polecam serdecznie rzetelny artykuł z praktycznymi wskazówkami na ten temat:

https://dzieciecapsychologia.pl/jak-wspierac-i-czy-rozmawiac-z-dziecmi-o-wojnie-w-ukrainie/?fbclid=IwAR1XrljZq_VBnLSo-4-5lBzJhCm3vn8afcpw48mewkQ4ZIX_Rpfs7kXCEOo

 

Media, zwłaszcza media społecznościowe takie jak Tik Tok czy Youtube pełne są relacji bezpośrednio z pola walki, pokazują mnóstwo filmików i zdjęć. Zwracam się do Państwa z prośbą o monitorowanie treści, do jakich mają dostęp nasze dzieci. Nadmierne epatowanie cierpieniem, ale i niestety sensacją nie przynosi żadnych korzyści, a może mieć negatywny wpływ na wrażliwość dzieci. Niektórzy (zwłaszcza starsi) uczniowie mogą traktować je lekceważąco czy bezceremonialnie, podobnie jak filmiki z gier. Korzystajmy z wiarygodnych źródeł informacji, ale ograniczajmy dzieciom, nawet tym starszym, dostęp do bezpośrednich relacji.

Zamiast tego zaangażujmy się w pomoc potrzebującym Ukraińcom poprzez udział w wielu zbiórkach i akcjach charytatywnych organizowanych w wielu instytucjach, również w naszej szkole. Jest to realna pomóc dla potrzebujących, która ma ogromne znaczenie w tej sytuacji.

Bądźmy razem w tych trudnych chwilach i okażmy solidarność!

 

Pozostaję do Państwa dyspozycji.

Z poważaniem,

Elżbieta Pleskacz – psycholog szkolny

---

Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją

23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Objawami depresji może być szereg objawów dotyczący sfery psychicznej (obniżony nastrój, apatia, spadek motywacji i aktywności) oraz sfery fizycznej (zaburzenia snu, zmęczenie czy zaburzenia apetytu) przedstawione na grafikach. Choroba ta dotyczy nie tylko ludzi dorosłych, ale coraz częściej dotyka również młodzież i dzieci. W sytuacji nauki zdalnej, przedłużającej się izolacji czy trudności z powrotem do nauki stacjonarnej mogą pojawiać się wyżej wymienione zaburzenia. Warto zachować czujność i ,,monitorować’’ swoje samopoczucie i swoich bliskich. W przypadku dłuższego trwania objawów należy skontaktować się ze szkolnym specjalistą lub inną instytucją pomocową. Dbajmy o siebie nawzajem!

Elżbieta Pleskacz – psycholog szkolny

Źródło grafiki: ,,Pedagoga sposób na…’’

---

"KRYZYSOWNIK"

* 10 sposobów dbania o siebie,

* pomysły dotyczące budowania relacji z dziećmi,

* krótkie wskazówki jak rozpoznać sygnały nadchodzącego kryzysu

psychicznego,

* w jaki sposób towarzyszyć osobie cierpiącej oraz dokąd zwrócić się o pomoc.

Poradnik przygotował Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej we współpracy ze Stowarzyszeniem Osób i Rodzin na Rzecz Zdrowia Psychicznego „Zrozumieć i Pomóc”.

 link do pobrania Kryzysownika: 

https://rops.poznan.pl/wp-content/uploads/2021/10/ROPS_Kryzysownik_wersja_mobilna.pdf

 

---

Ćwiczenia koncentracji uwagi i pamięci u dzieci – dlaczego warto?

Optymalna koncentracja umożliwia efektywne przyswajanie wiedzy, wpływa na skuteczne rozwiązywanie zadań szkolnych i problemów, jakie pojawiają się w codziennym życiu. Minimalna długość skupienia uwagi u dziecka szkolnego wynosi piętnaście minut – właśnie tyle wymaga się od siedmiolatka, który powinien być w stanie skoncentrować się przez kwadrans na konkretnym zagadnieniu. Współczesna rzeczywistość oddziałuje negatywnie na tę zdolność mózgu – codzienność obfituje bowiem w mnogość elektronicznych gadżetów i zabawek, które skutecznie rozpraszają uwagę i bombardują mózg dziecka zbędnymi oraz nadmiernymi bodźcami. Chcąc mieć pewność, że dziecko poradzi sobie w szkole i będzie osiągać wyniki w nauce adekwatne do swoich faktycznych możliwości, warto dowiedzieć się, jak poprawić i ćwiczyć koncentrację u dziecka. Niewątpliwie zaprocentuje to w przyszłości i ułatwi małemu uczniowi naukę w szkole.
Warto zaznaczyć, że koncentracja uwagi wpływa nie tylko na edukację, ma bowiem znaczący udział w codziennym funkcjonowaniu dziecka i jego samodzielności. Również pozornie prozaiczne czynności, jak ubieranie się, codzienna dbałość o higienę osobistą czy relacje społeczne wymagają skupienia uwagi i dobrze działającej pamięci.

Najlepsze ćwiczenia na sprawność mózgu u najmłodszych dzieci

Oczywiste jest, że edukacja u maluchów powinna przybierać formę zabawy i stanowić przyjemną aktywność, generującą radość – dzięki temu w dziecku obudzona zostanie wewnętrzna motywacja do poszukiwania wiedzy i rozwiązywania problemów, co z kolei pozytywnie wpłynie na edukację w szkole. Konieczne jest zatem rozbudzanie wewnętrznego pędu do wiedzy i rozwijanie dziecięcych zainteresowań oraz pasji. Chcąc wybrać najlepsze ćwiczenia mózgu dla dzieci, należy zatem sprecyzować aktywności, jakie dziecko najchętniej podejmuje – dzięki temu ćwiczenia rozwijające mózg u maluszków staną się świetną zabawą.
Oto kilka podstawowych i sprawdzonych sposobów na stymulację mózgu najmłodszych dzieci:

1. Zabawy sensoryczne – ćwiczenia, które zaangażują wszystkie zmysły dziecka, pozwolą pobudzić mózg i dostarczyć mu niezbędnych bodźców do rozwoju. Im więcej zróżnicowanych dźwięków, faktur, zapachów i smaków będzie oddziaływać na rozwijający się umysł, tym efektywniejsza będzie stymulacja. Wśród ćwiczeń sensorycznych można wyróżnić zabawę produktami dostępnymi w każdym domu – makaronem, mąką, wodą o zróżnicowanej temperaturze, rozmaitymi materiałami oraz olejkami zapachowymi. Można prezentować dziecku różne dźwięki i zachęcać do ich rozpoznawania, nazywania lub – w przypadku młodszych dzieci – dopasowywania do ilustracji. Niezastąpione okazują się także spacery bosymi stopami po rozmaitych podłożach oraz zabawy manualne – plasteliną, masą solną, piaskiem lub ciastem. Takie zabawy sensoryczne to świetne ćwiczenia dla dzieci stymulujące mózg!
2. Selekcjonowanie i sortowanie – zabawy, w których przebiegu zadaniem dziecka jest skategoryzowanie przedmiotów i ich pogrupowanie stanowią świetne wyzwanie oraz przyczyniają się do rozwoju intelektualnego malucha. Pomysły na ćwiczenia rozwijające mózg u dzieci nie muszą być bardzo wyszukane, nie wymagają także specjalnego zaopatrzenia – śmiało można wykorzystać produkty, dostępne w domu. Dla malucha dobrą zabawą będzie pomoc w porządkowaniu ubrań, podczas której jego zadaniem będzie posortowanie części garderoby – tworzenie zbiorów wymaga zaangażowania i koncentracji, a po zakończonej zabawie dziecko będzie miało poczucie dobrze wykonanego zadania. Kategoryzować można niemal wszystko – owoce i warzywa, kolorowe klocki, zabawki oraz kredki czy autka. Za każdym razem zabawa może zatem przybierać inną formę, dzięki czemu ćwiczenia rozwijające mózg u najmłodszych będą ciekawe i nigdy się nie znudzą!
3. Czytanie bajek i rozmowa – u najmłodszych dzieci to właśnie te aktywności wpływają na rozwój mózgu, pomagają go stymulować i jednocześnie budują relację z rodzicami. Opowiadanie dziecku o bieżących wydarzeniach, o zjawiskach spotkanych na spacerze, czytanie książeczek i omawianie obrazków to pozornie błahe, jednak bardzo ważne czynności, decydujące o rozwoju mózgu.

Skuteczna nauka koncentracji dla dzieci – jak poprawić koncentrację u dziecka i pomóc mu skupić  uwagę?

Istnieje szereg zabaw i ćwiczeń, które każdy rodzic może wdrożyć w codzienności swojego dziecka. Najlepsze ćwiczenia na koncentrację u najmłodszych dzieci to takie, które są dostosowane do możliwości rozwojowych dziecka oraz sprawiają mu radość. Oto kilka przykładowych propozycji:

• klaśnij, kiedy usłyszysz… – w tym ćwiczeniu zadaniem dziecka jest klaśnięcie w dłonie na dźwięk określonego, ustalonego wcześniej słowa. Zabawa polega na tym, że rodzic czyta opowiadanie – najlepiej nowe i niesłyszane wcześniej przez malucha – a dziecko musi zareagować klaśnięciem, kiedy usłyszy dane słowo;
• puzzle – wszelkiego rodzaju układanki, dostosowane do wieku i możliwości, to doskonałe ćwiczenia na koncentrację dla dzieci. Stworzenie obrazka z kilku elementów jest wyzwaniem, jednak nawet maluchy mogą poradzić sobie z tym zadaniem – wystarczy dobrać odpowiednią trudność ilustracji oraz zaczynać od kilku elementów, stopniowo zwiększając ich ilość;
• odtwarzanie rytmu – powtarzanie konkretnego dźwięku przy użyciu dłoni lub stóp, a także konkretnych instrumentów to zadanie, wymagające skupienia uwagi, a równocześnie jest to atrakcyjna zabawa dla małych dzieci;
• rysowanie na plecach – w tej zabawie rodzic na plecach dziecka rysuje określony kształt, pisze literę lub cyfrę. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, co rodzic narysował.

Inne ćwiczenia na koncentrację uwagi dla dzieci szkolnych to między innymi bardziej zaawansowane puzzle, zagadki i łamigłówki, rozwiązywanie krzyżówek, w tym także wykreślanek oraz popularne gry – warcaby i szachy oraz planszowe gry tematyczne, których obecnie na rynku jest ogromny wybór.

Jakie zajęcia na poprawę pamięci u dzieci warto zastosować i jak ćwiczyć pamięć u dzieci w każdym wieku?

Obok koncentracji, pamięć stanowi kolejny czynnik, istotnie wpływający na proces uczenia się i odnoszone sukcesy szkolne. Dlatego właśnie trening pamięci u dzieci należy rozpocząć od najmłodszych lat. Najlepsze ćwiczenia na pamięć dla dzieci to:

• gra memory – polegająca na odszukiwaniu par takich samych obrazków, jest jedną z najbardziej znanych i lubianych przez dzieci zabaw pamięciowych;
  opowiadanie o wysłuchanej lub przeczytanej opowieści – wymaga skupienia uwagi zapamiętania najważniejszych informacji, pozwalających odtworzyć opowieść czy bajkę jak najbardziej dokładnie;
• zabawa: zgadnij, co się zmieniło – w tej zabawie dziecku pokazywane są przedmioty, zabawki lub obrazki ułożone w konkretny sposób – zadaniem dziecka jest uważne przyjrzenie się ich układowi, następnie dziecko zamyka oczy, a rodzic dokonuje jakiejś zmiany – dziecko ma zgadnąć, co zostało zmienione;
• nauka wierszyków, piosenek, rymowanek – to oczywisty sposób na ćwiczenie pamięci, wykorzystywany w codziennej edukacji przedszkolnej i szkolnej.

Wymienione ćwiczenia na pamięć dla dzieci nie są jedynymi, a zastanawiając się, jak poprawić pamięć u dzieci, warto poszukiwać również innych sposobów – ich zasób jest nieograniczony, a atrakcyjność wdrażanych zabaw zależy przede wszystkim od kreatywności rodziców. Warto bawić się z dziećmi w takie rozwijające ćwiczenia, jednak gdy problemy z koncentracją i pamięcią stają się bardziej nasilone, może okazać się konieczne skorzystanie ze wsparcia profesjonalistów.

  Hanna Siniarska

 pedagog szkolny

---

Zasady prawidłowej komunikacji  z nastolatkiem

Aby rodzic mógł właściwie porozumieć się ze swoim nastoletnim dzieckiem musi najpierw zrozumieć i zaakceptować jego uczucia oraz kryjące się za nimi potrzeby. Oczywiście nie oznacza to, że dziecko może się źle zachowywać i robić co chce. Ważne, aby rozumieć, że zdrowe nastolatki, które buntują się z przyczyn rozwojowych, nie mają stałych skłonności do przejawiania zaburzonych czy niestabilnych zachowań. Nastolatek może co najwyżej niewłaściwie testować swoją dopiero wykluwającą się dorosłość, gdyż nie wie jeszcze na czym ona tak naprawdę polega. Prowadzenie rozmów korygujących zachowania dziecka może być dla rodzica trudne, ponieważ nastolatek będzie bronił swoich zdobyczy i tak łatwo ich nie odda. Działanie to przełoży się więc na różne emocjonalne zachowania z jego strony, jak np. złość, agresja słowna, odmowa wykonania różnych poleceń, wycofywanie się z kontaktu, zachowania prowokacyjne, np. „robienie na złość rodzicowi”. Jednak to, w jaki sposób rodzic będzie budował nową formę relacji z nastolatkiem (mimo ewentualnych przejściowych przeszkód) wpłynie na całokształt ich stosunków w rodzinie, jak i poza nią. Zdecyduje o jakości ich kontaktu oraz sile wpływu rodzica na rozwój dorastającego dziecka.

Warunkiem dobrych kontaktów z dorastającym dzieckiem jest rozmowa. Nie wystarczy jednak jakakolwiek rozmowa – ważne jest to, w jaki sposób rodzice rozmawiają z dzieckiem. Zadawanie zbyt uogólnionych pytań czy stosowanie pytań zamkniętych w stylu: „w szkole dobrze?”, „u ciebie w porządku?” nie zachęcają nastolatka do prowadzenia dialogu. Trudno się dziwić, że można w odpowiedzi usłyszeć wówczas jedynie zdawkowe „spoko”, „może być”, „nic szczególnego” itp. Taki rodzaj rozmowy prowadzi do powierzchownej wymiany, która ma niewiele wspólnego z zaangażowanym dialogiem. Daje ona złudne przekonanie, że w rodzinie jest wszystko w porządku. W takich sytuacjach do poważniejszej rozmowy dochodzi zazwyczaj, gdy nastolatek przekroczy jakąś dopuszczalną granicę lub pojawi się poważniejszy problem (w szkole, z eksperymentowaniem z substancjami itp.). Pod wpływem emocji można wówczas zbyt mało czasu poświęcić na poznanie przyczyn danego wydarzenia i skupić się na wyciąganiu konsekwencji wobec nastolatka, pozostawiając go w rezultacie z nierozwiązanym problemem. Kiedy pojawia się dystans emocjonalny, padają przykre słowa, może dochodzić do spięcia i pogorszenia kontaktu. Jeśli raniące sytuacje powtarzają się, szansa na prawdziwą rozmowę staje się coraz mniejsza. Z czasem problemy nawarstwiają się i coraz trudniej jest się porozumieć. Jak więc rozmawiać by zbliżać się do siebie a nie oddalać?

Praktyczne wskazówki

Rodzic powinien:

• Stworzyć warunki do rozmowy. Jeśli ma ona zająć nam więcej czasu niż zwykłe dopytanie się, jak nastolatek spędził dzień czy omówienie z nim bieżących spraw rodzinnych – wówczas warto umówić się na rozmowę. Nastolatek, podobnie jak rodzic, może w danym momencie nie mieć na nią czasu lub nastroju. Ważne jednak, aby zbytnio jej nie odwlekać, ponieważ problem może narastać lub stracić na wadze w natłoku codziennych zajęć, może również zmienić się gotowość nastolatka, jak i rodzica do zmierzenia się z trudną sytuacją.
• Podczas rozmowy nie zajmujemy się niczym innym (nie wykonujemy żadnych prac domowych, wyłączamy telefony, komputer, telewizor itp.). Zadbanie o komfort spotkania sprzyja większej otwartości i przekonaniu, że potrzeby nastolatka są dla rodzica ważne i chce im poświęcić należyty czas.
• Unikać pouczania i wytykania błędów. Wczuć się w problem dziecka – nie pomniejszać go i nie bagatelizować.
• Nie dawać mu rad i nie sugerować rozwiązań (można wspólnie zrobić „burzę mózgów”, wybrać i omówić pomysły na rozwiązanie sprawy).
• Być szczery i otwarty wobec nastolatka.
• Traktować go jak partnera w rozmowie.
• Słuchać bez osądzania i zbędnej krytyki.
• Słuchać uważnie nastolatka – nie przerywać jego wypowiedzi. Dać mu przestrzeń do mówienia, nie zabierać jej dla siebie.
• Nie wstydzić się okazywać mu uczuć.
• Być w kontakcie z nastolatkiem – utrzymywać kontakt wzrokowy, potakiwać głową i używać określeń „tak”, „uhm”, „rozumiem”. W ten sposób rodzic pokazuje mu, że go słucha, rozumie i akceptuje.
• Używać parafrazy, czyli powtarzać od czasu do czasu własnymi słowami treści, które nastolatek powiedział, aby sprawdzić, czy dobrze został zrozumiany („Rozumiem, że chodzi ci o to, że byłam wczoraj wobec ciebie niesprawiedliwa, a nie o to, że zawsze jestem taka. Czy dobrze cię zrozumiałam?”). Dzięki temu nastolatek może wprowadzić poprawki do sposobu rozumienia przez rodzica tego, co istotnie chciał powiedzieć.
• Porządkować fakty – w rozmowie często pojawia się wiele wątków, w które można się zaplątać i stracić z oczu jej główny cel. Dlatego, aby nie rozproszyć się, trzeba pomóc nastolatkowi skupiać się na sprawach najważniejszych i tę zasadę zastosować także do siebie („Poruszyłeś parę ważnych spraw, jak sądzisz – którą powinniśmy się zająć w pierwszej kolejności?”).
• Zadawać pytania otwarte – stwarzają one warunki do szerszej wypowiedzi dziecka, np. „co?”, „gdzie?”, „jak?”, „kiedy?”, „z kim?”, „w jaki sposób?” – a nie zamkniętych, jak np. „czy?”
• Pytania zamknięte zachęcają do krótkiej i lakonicznej odpowiedzi – „tak” lub „nie” (lepiej więc zapytać np. „Jak zamierzasz rozwiązać ten problem?” zamiast „Czy zamierzasz rozwiązać ten problem?”).
• Oddzielać fakty dotyczące zachowania nastolatka od swoich interpretacji, np. tzw. czytanie w myślach – „już ja wiem, co ty chcesz zrobić”, „wiem, co sobie myślisz”, „nie musisz mi mówić i tak wiem, co powiesz”.
• Opisywać swoje uczucia. W ten sposób przejmuje się za nie odpowiedzialność, a nie obarcza się nią dziecko. Zamiast mówić: „denerwujesz mnie”, powiedz „denerwuję się”; „czuję się rozczarowany”, a nie „zawiodłeś mnie” itp.
• Dać wsparcie nastolatkowi w trudnych momentach stosując np. odzwierciedlanie uczuć – „rozumiem, że to dla ciebie jest przykre”, wspierając nastolatka – „na twoim miejscu też bym się tak poczuł”, „nie jesteś sam, wspólnie coś wymyślimy”.

Ćwiczenie dla rodziców − „Jak rozmawiać?”

1. Umów się z dzieckiem na rozmowę, która będzie dotyczyła ważnej dla ciebie sprawy związanej z jego zachowaniem.
2. Przed jej rozpoczęciem ustalcie wspólnie jej zasady.
3. Następnie staraj się poprowadzić rozmowę według powyższych wskazań.
4. Po jej zakończeniu zanotuj to, co sprawiło ci największą trudność.
5. Zastanów się nad przyczynami trudności i co mogłoby ci pomóc w ich rozwiązaniu.
6. Następnie zastanów się, jak mógłbyś przeprowadzić tę rozmowę jeszcze raz, dokonując niezbędnych korekt.
7. Możesz w najbliższym czasie zachęcić dziecko do ponownego spotkania, aby przetestować swoje nowe umiejętności komunikacyjne.
8. Kiedy poczujesz się pewnie w stosowaniu zasad skutecznej komunikacji, naucz także tych zasad swoje dziecko.
9. Pamiętaj, aby po zakończeniu rozmowy wzajemnie ocenić korzyści z zastosowanych nowych sposobów komunikowania się.

        Hanna Siniarska

        pedagog szkolny

-----------------------------------------------

10 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień Zdrowia Psychicznego. W tym dniu zwracamy szczególną uwagę na nasze samopoczucie oraz stan naszych uczuć. Pełne zdrowie to nie tylko brak oznak choroby czy bólu fizycznego, ale również nasz stan emocjonalny i funkcjonowanie społeczne. Warto na chwilę zastanowić się i pomyśleć, czy żyjemy ,,pełnią życia'' czy raczej staramy się po prostu ,,przeżyć kolejny dzień''. Poniżej kilka grafik, które mogą pomóc nam w określeniu naszego samopoczucia.

Pozdrawiam serdecznie,

Elżbieta Pleskacz - psycholog szkolny

Źródło grafik: strony internetowe

 

---

Kampania społeczna ,,Szkoła od nowa''

Szanowni Państwo,

Zgodnie z zapowiedzią zamieszczamy materiały kampanii ,,Szkoła od nowa'' zawierające praktyczne wskazówki dla uczniów i rodziców borykających się z różnymi trudnościami związanymi z powrotem do szkoły po okresie nauki zdalnej. Mam nadzieję, że znajdą w nich Państwo odpowiedzi na nurtujące Was pytania i wątpliwości.

W każdej chwili zapraszamy również do osobistego kontaktu ze szkolnymi specjalistami - psychologiem i pedagogiem szkolnym w ramach dyżuru dla rodziców (informacje w zakładce psycholog/ pedagog) lub poprzez dziennik Librus.

Elżbieta Pleskacz - psycholog szkolny

• Wskazowki_dla_rodzicow.pdf
• Wskazowki_dla_uczniow.pdf
• 10-strategii-dla-wypalonych-rodzicow.pdf

---

Celem infolinii jest profilaktyka problemów dzieci i młodzieży, w tym następstw izolacji rówieśniczej spowodowanych stanem epidemii COVID-19. Istotne jest również odpowiednie wsparcie rozwoju psychofizycznego dzieci i młodzieży w ramach prowadzenia przez specjalistów infolinii interwencyjno-informacyjnej. Pod bezpłatny numer telefonu będzie mogła zadzwonić każda młoda osoba mająca problemy w domu, w szkole czy też w relacjach rówieśniczych.

W ramach działań infolinii specjaliści świadczą również wsparcie osobom dorosłym, opiekunom i nauczycielom, którzy mają problemy z dorastającymi dziećmi.

Wszystkie działania są realizowane bezpłatnie i anonimowo.

---

Kochani Rodzice!

 

        Pierwszy dzień w ,,zerówce’’ lub I klasie to ogromne przeżycie zarówno dla dziecka, jak i jego rodziców. Jest to poważny krok w samodzielność i odpowiedzialność dziecka, z którym wiążą się silne emocje. Z jednej strony jest to radość i duma, że jestem już ,,taki dorosły’’, ale z drugiej niepewność przed czymś nowym w naszym życiu i niepokój: ,,Czy znajdę fajnych kolegów?’’, czy ,,Nasza pani jest miła?’’ i wiele innych, z punktu widzenia rodziców, czasem nieracjonalnych obaw. W żadnym wypadku nie można bagatelizować czy ośmieszać tych lęków. Spróbujmy na spokojnie porozmawiać z dzieckiem i odkryć, co może być ich źródłem – historie kolegów z podwórka, obejrzana bajka czy jakieś wyobrażenia dziecka. Przywołajmy własne doświadczenia z pierwszych dni szkoły, w jaki sposób my poradziliśmy sobie z tymi emocjami – jest to okazja do wspomnień i osobistej rozmowy.

        Poniżej zamieszczam grafikę, która może pomóc Państwu w przygotowaniu dziecka i siebie do spokojnego rozstania się i przejścia adaptacji. Spokój rodzica i jego zachowanie ma w tym procesie ogromne znaczenie – dlatego nie zostawiajmy tego na ostatni moment. Do zobaczenia 1 września!

 

Pozdrawiam serdecznie,

Elżbieta Pleskacz – psycholog szkolny

 

źródło grafiki: Pani Monia

 

---

 

 

       

 

 

Kochani Rodzice!

Od poniedziałku 17. 05 uczniowie klas IV - VIII po bardzo długiej przerwie wracają do nauki na terenie szkoły. Dla części z nich wiąże się to z dużym stresem i niepokojem. Uczniowie obawiają się spotkania ze swoimi kolegami po takim długim okresie (spora część z nich nie miała ze sobą kontaktu) oraz nauczycielami.

Proszę nie bagatelizować tych emocji dziecka, ale pochylić się nad nimi i spróbować je wyciszyć i ukierunkować na pozytywne doświadczenia: co dobrego może je spotkać?, jak będzie wyglądać spotkanie z kolegami?, jak zaplanuje pierwszy dzień pobytu w szkole?

Warto im pomóc w odnowieniu relacji z rówieśnikami – może zorganizować jakieś kameralne spotkanie w naszym ogrodzie czy wycieczkę rowerową? Proszę nie ,,straszyć’’ dzieci sprawdzaniem zeszytów, odpytywaniem itp. – proszę pamiętać, że pierwszy tydzień po powrocie jest to TYDZIEŃ ULGI skierowany głównie na działania adaptacyjne i integracyjne.

My jako nauczyciele oferujemy naszą pomoc i będziemy się starać, aby powrót do szkoły był dla uczniów przyjemnym doświadczeniem. Gdyby ktoś z Państwa lub uczniów chciał porozmawiać indywidulanie - zapraszam do kontaktu na Librus lub na Teams.

Już nie możemy się doczekać naszego spotkania!